Sehemu ya Kwanza: Mwanzo wa Sauti
Mvua ya kwanza ya masika ilikuwa imenyesha usiku kucha, ikiambatana na radi ndogo na upepo wa mlima uliopiga paa la nyumba ya udongo iliyojengwa kwa mikono ya mzee Mussa mwenyewe. Asubuhi hiyo, kijiji cha Ng’ong’ona kilikuwa kimetulia kama maombi ya kimya, huku kuku wakianza kuwika na mbuzi kupiga kelele zao za asubuhi. Ndani ya chumba kilichojaa moshi wa jiko la mkaa na harufu ya dawa za kienyeji, alizaliwa kijana wa kwanza wa familia hiyo — wakamwita Adil.
Zainabu, mama yake, alitazama mtoto huyo kwa macho yaliyojaa uchovu na matumaini. Hakukuwa na kamera wala kelele za furaha kama mjini, bali kulikuwa na sauti ya upepo uliopita dirishani na milio ya ndege waliokuwa wanapita kwenye mti wa mwembe. Lakini ndani ya Zainabu, kulisikika sauti ya faraja — kwamba huyu mtoto atakuwa tofauti, huyu mtoto atasikia na kuona kile ambacho wengine hawawezi. Alimbusu Adil kwenye paji la uso na kumwambia kwa sauti ya chini, "Dunia itakujaribu, mwanangu... lakini sikiliza sauti ya moyo wako, hata ikawa kimya, itakuelekeza."
Adil alikua katika mazingira ya kawaida ya kijijini — pori ndilo lilikuwa uwanja wa michezo, mto uliokuwa mita chache kutoka nyumbani kwao ndio sehemu ya kuogelea, kuosha vyombo na kufikiri. Alikuwa mtoto wa pekee kwa miaka mingi, hivyo muda mwingi alikuwa akicheza peke yake au kuzungumza na mawe, miti na samaki wa mtoni kana kwamba wanaweza kumjibu. Wazazi wake walimwona kama wa ajabu, lakini walimpenda sana. Mara nyingi alikaa kimya hata wakati watoto wengine wakicheka, lakini alielewa kila kitu. Hakuwa mwepesi wa kusema, lakini aliposema — maneno yake yalikuwa mazito.
Baba yake, Mzee Mussa, alikuwa fundi seremala maarufu kijijini, lakini mwenye hasira za haraka na mikono migumu. Ingawa alimpenda Adil, alitamani mwanawe awe "kidume wa kazi", wa shoka na jembe. Lakini Adil alipendelea kuketi kando ya mto na kuchora kwenye mchanga, au kuandika maneno kwenye karatasi za daftari la zamani la mama yake. Mara nyingi baba yake alimtazama kwa jicho la mashaka, huku mama yake akiwa kimbilio la upendo.
Siku moja, wakati akiwa na miaka saba, Adil aliona tukio ambalo kamwe halikusahaulika. Mvulana mmoja jirani aliteleza na kuanguka mtoni, maji yakiwa ya kasi baada ya mvua kubwa. Watu walikusanyika, wakashangaa, wengine wakapiga kelele. Lakini Adil alikaa kimya. Alichukua kijiti, akaandika kitu ardhini, kisha akanyamaza tena. Dakika tano baadaye, kijana yule alipatikana chini ya mto akiwa hai, ameshikilia mti. Watu walishangaa — na baadhi wakaanza kusema, “Huyu mtoto si wa kawaida. Anaona kitu.” Ilikuwa mara ya kwanza kijiji kumtazama Adil si kama mtoto wa kawaida, bali kama mtu wa ndani zaidi — mtu aliye na “masikio ya rohoni.”
Miaka ilivyoendelea, Adil aliendelea kukua na kubeba ndani yake sauti ya ajabu. Alianza kusikia maumivu ya watu hata wasiposema. Alihisi huzuni kutoka kwa macho ya jirani, au hofu ndani ya mama yake hata alipocheka. Hakuweza kuelezea alichokuwa anakisikia, lakini alijua ndani yake kuna nguvu, kuna sauti nyeupe — si sauti ya masikio, bali ya moyo.
Na ilipofika miaka 13, dunia yake ilianza kubadilika. Mama yake alianza kuugua taratibu. Hakusema mengi, hakulalamika, lakini Adil alisikia. Siku moja akiwa amelala mtoni, alisikia sauti ndani yake — si sauti ya mtu, bali sauti safi na nyepesi, iliyo sema: "Wakati unakaribia. Jiandae." Alitetemeka. Hakujua ni nini, lakini alihisi kitu kikubwa kinakuja.
Ndipo tukio lililotikisa moyo wake kabisa lilipomjia — mama yake akapoteza fahamu usiku mmoja wa mvua nyingine kama ile aliyozaliwa. Ilikuwa kimya, lakini kilio ndani ya moyo wa Adil kilikuwa kikubwa kuliko radi. Hakukuwa na kilio chochote cha nje. Walimzika mama katika eneo la juu ya kilima, karibu na mti wa mkuyu. Na siku hiyo, Adil alikaa juu ya kaburi hilo kwa masaa, bila kusema. Lakini ndani yake, sauti ile nyeupe — ile ya moyoni — ilizungumza naye kwa mara ya kwanza kwa wazi:
"Wengine huishi kwa macho. Wewe utaishi kwa sauti."
_______
1. “Je, ni haki kwa mtoto kubeba maumivu ya makosa ya wazazi wake?”
2. “Kama wewe ndio ungekuwa Adil, ungevumilia au ungekata tamaa mapema?”
3. “Ni watu wangapi leo wangekubali kumlea mtoto ambaye si wa kwao kama alivyofanya Mwalimu Yusuph?”
Usikose Sehemu ya Pili
Post a Comment